Bir gece yarısı ansızın çıkagel,
Kim bilir belki ölüm senin gelişini gözler...
Gel ki sen; ölüm seni bekler.
Geride ne keder, dehşet.
Bir ağıt yakar ardından,
Sen gelmedin ben gittim diye.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta