Gece çöker, suskun düşler dolanır dağ başına,
Bir söz düşer, yankı olur ömrümün gözyaşına.
Kimse bilmez, kimse sormaz, kim anlar ki halimi?
Savrulurken rüzgârlarda kaybettim ben kendimi.
Bir zamanlar masum olan gençliğimin hevesi,
Şimdi solmuş, küle dönmüş umut denen nefesi.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta