Gece ve Sessizlik Şiiri - Şiir Sayesi

Gece indi usulca,
Sessizlik bir örtü gibi serildi üzerime.
Saatler, içimde yankılanan bir ses gibi
Seni bekliyor…
Ben seni bekliyorum.

Dolunay,
Gökyüzünde bir yara gibi parlıyor.
Her ışığında sen varsın,
Her gölgesinde eksik kalan bir cümle.

Sesin…
Uzaklardan gelen bir rüzgâr gibi
Kulağımda çınlıyor.
Ne bir kelime eksik,
Ne bir nefes fazla—
Sadece senin yokluğun ağır.

Bekleyiş,
Zamanın en acımasız hali.
Dakikalar,
Sana doğru yürüyen ama sana hiç varamayan adımlar gibi.
Ben,
O adımların arasında kayboluyorum.

Özlem,
Bir yangın gibi içimde.
Ne su söndürüyor,
Ne zaman unutturuyor.
Seninle dolu anılar,
Dolunayın altında yeniden can buluyor.

Ve ben,
Her gece seni yeniden seviyorum.
Sesini duymadan,
Ellerini tutmadan,
Sadece bekleyerek…
Sadece özleyerek…