Kara çarşafa bürünmüş bir kadındır gece. Somut bir duygu yoktur barındırdığı. Gözle görünen bir yalnızlıktır yaşadığı.
Kadının kadın olduğunu ispatlayan pembe bir nüfus, geceyi ise yalnızlıktır. Kapanmışlıktır firari duygulara.
Gece ve kadın, palyaçonun makyajı aslında büründükleri.
İki korkak ruh, bir birinden ayrılmaz iki ruh ikizi.
Yalnız kendilerinde barınır sırları, iki yorgun beden, kendilerinde yaşadıkları yanında dışarıya gösterdikleri kadar yüzleri.
Yıllar önce gecenin ardında bir fotoğraf karesine hapsettim seni.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
