Karanlık bir gece vakti ansızın uykum bölünür
Senli sensizliğin kollarında sürüklenirken
Gülen bakışların yüreğimin en kuytu köşesini ışıtırken
Bense sensizlik boşluğunun sonsuz girdabında kaybolurum
Aklım sen, fikrim sen, ah seni ne kadar çok sevdiğimi bir bilebilsen
Korkarım bir an bile yokluğuna, rüyalarımsa kabusa döner
Ayrılıklar bedenimi sararken ürpererek birden uyanırım
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
