Gece içime Konuşur (karanlık duygular )

Gece yine geldi,
Adını anmadan, adım adım sokuldu içime.
Penceremde değil, ruhumun kıyısında bekliyor
Karanlık, bu kez dışarıda değil, bende.

Uyumak istemiyorum artık,
Rüyalar bile yüzsüz, sesler eksik.
Bir yalnızlık oturmuş kalbimin orta yerine,
Sanki biri adımı fısıldıyor içimde — ben miyim?

Geceler konuşkan olur bazen,
Ama kelimeleri dokunmaz sana.
Yıldızlar uzak, ama tanıdık
Hepsi bir göz gibi bakıyor, hatırlatıyor seni.

Zaman diye bir şey kalmadı burada,
Dakikalar içime akar,
Her biri bir çocuk gibi ağlıyor,
Susturamıyorum, çünkü hepsi ben.

Ve gece…
Ne zaman adımı ansa bir boşlukta,
Sanki biri beni çağırıyor gibi,
Ama ben kimim ki artık —
Adımı unuttuğum yerdeyim.