Sessiz gecelerce bekledim.
Kimse ben geceyim demedi.
Herkes gündüz telaşındaydı.
Bir gece ansızın, kimse gelmedi.
(19.04.2012-saat:02.00-Atakent-Ümraniye-İST.)
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta