Gece Şiiri - Ali Gençay

Uzun saçları vardı gecenin siyahın karası gözleri
Korkardım okşamaya sanırdım eriyecek gizemi

Oysa eriyen gece değil tenimdi de bilmeyendim
Sızdın tül perdemin arsından mehtabım sendin

Kirpiklerin ne kadar uzun tut kuyruğundan yıldızı
Kaşlarında kaç kamer batar on dördü ayın kaçı

Külkedisi gezinir bal kabağından araba fareden atlar
Gecemde masallarım gecemde camdan ayakkabılar

Korkuluk ateş saçar gözlerinden titrer dudaklarım
Oysa yanan odamın gece lambasıdır ben korkarım

Kocaman elleri var ağacın ardına gizlenmiş ayın
Yırtar durur duvarlarımı saklanırım ben korkarım

Uyan anne gök kızdı insanlara bağırıyor naralarla
Yarılacak gök,ağlayacak bulut acırım yağmurlara

Sevgilim soyun geceme seni özledim deli gibiyim
Dokunduğun yerler buz keser üşürüm yine isterim

İnsanlar kaçın geceden gömün başlarınızı yastığa
Düşler yılanlara dönüşür alır öcünü yaşananlarda

Gece bakışlı adamın saçlarımı siyaha boyayacağım
Elimde asam yıldızları döküp gerdanına takacağım