Gecenin Yalnızlığı Şiiri - Hüseyin Şimşek

Yalnızlığı hissettiren geceydi.
Gözlerimi çabucak yumsam,
Biter sandığım acılar vardı.
Bir kısır döngüydü bu hayat.
Her gecenin sabahı olduğu gibi,
Sabahın akşamı vardı.
Acı ve ızdıraplıydı.
Haykırışlar, ağıtlar, isyanlar
Hiç eksilmezdi gözlerden.
Çaresizlikle pençeleşiyordu “UMUT”
Gel dediğimde kabul olmayan duaydın.
Her gidişinde yersiz beddualardı nefretimi dindiren.
Bu gecede yalnızlığımla pençeleşiyorum.
Yeni yıla girmek umuduyla.
Fakat yine olmadı.
Kuşların bile taşımaya korktuğu haberleri
Rüzgar apansız fısıldadı kulağıma
“SENSİZLİĞİ”