Geç Kalınmış Hayatlar... Şiiri - Döndü D ...

Bir rüzgâra geç kaldın mı,
Esen bir söze,
Uzatılan bir ele.
Hayat, göz kırpmaz, sil baştan demez,
Geçti mi o an, bir daha dönmez;
Adı pişmanlık olur, istesen de ikinci bir şans daha vermez.

Bir çiçek, solarken fark edilmez,
Bir insan, susarken terk edilir.
Geç kalan sadece adım değil,
Bütün bir ömür olur bazen.
Bir vapur kaçar,
Ardından el sallarsın,
Ama elin hep havada kalır.

Bir pencere hazırlıksız aralanır kışa,
İçeri dolan soğukla üşürsün.
Aslında geç kalışın,
bir pencereyi kapatmamaktır çoğu zaman.
Veya “gel” dememektir birine,
O hâlâ elini tutması mümkünken.

Hayat bir şiiri son dizesinde anlatmaz.
İlk satırı kaçırdıysan,
Ritmi bozulur kalbinin.
Ne yazarsan yaz,
Tamamlanmaz, duygularda doluya tutulur bir daha aymaz.

Bazı saatler vardır,
tik taklarıyla değil,
sessizce döver insanı.
Ve bazı vedalar, dilden düşmese de gelmiştir zamanı.

Ve geç kalmak;
Sadece bir yere varamamak mıdır?
Asla!...
Bazen kendi kalbine bile
yetişememektir,
Bazen duygularını ayaza bırakıp solduğunu göz göre göre izlemektir.
Bu yüzden bir şiir eksik kalsa da son bulmaz.
Çünkü bazı yürekler unutmakla gönlü aynı satıra sığdıramaz....
Döndü Dülger