Geç Kaldın Şiiri - Salim Diyap

Geç kaldın, güzel kadın,
sevdalarıma geç kaldın.
Zorunlu bir tövbenin ötesindeyim;
dallandığım,
çiçek çiçek açtığım,
aşka dolmuş günlerime geç kaldın.

Koşarak geçtim yaşamdan —
ne yıldızı gördüm,
ne şavkını ayın.
Her kışa sel oldum, aktım;
ne çiçeğe döndüm yüzümü,
ne güzele baktım.
Ruhumu gerilerde bıraktım.

Geç kaldın, güzel kadın,
sevdalarıma geç kaldın.

Gürlediğim, yağdığım,
baharlarını suladığım,
zirvesinde dolandığım dağlarıma
geç kaldın.

Ne bir tipi kasvetli uğuldar doruklarımda,
ne baharı arar kalbim,
ne yaz bu gönlümün umurunda.
Gelmişim sora sonra
bir yol ayırımına,
iki adım ötesi meçhul —
yoldaşlığıma geç kaldın.

Şimdi dingin bir gemidir
limanlara sürgülü kalbim.
Ne fırtınasındayım bu denizin,
ne melteminde...
Derledim yelkenimi,
bir zamanlar dalga kıran gövdeme.
Hoyrat esen rüzgârınla
maviliklerime geç kaldın.

Aşktan öte elim,
bir pişmanlık şimdi zaman.
Gözümü sevdalara açtığım yerde
terk ettim bir ayrılık vakti yüreğimi.
Nesi varsa aşkın,
sana bâki...
Silkelendim baharlara,
polen tozan günlerime —
geç kaldın.