Geç kaldın.
Ya da ben erken öldüm, ömrümün kefili.
Ya da beceremedim sensizliği.
Sebebi ne olursa olsun,
Sabahı hep akşamında karşıladım günün.
Kıp kızıl boyanıp ta güneş,
fahişe yüzünü gizlemeye yüz tuttuğunda,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta