Gebe Gece Şiiri - Nurcan Düzenli 2

Yürüyorum,
Çizgilere basmadan
Taşların boyunu,
Yolun uzunluğunu
Bilmiyorum.
Kaldırım taşları dolu
Kaldırım taşları
Bir de gözyaşları
Hüznün adımlarıyla kupkuru,
Durulanmayı bekliyor amaçsızca.

Adını koymadığım bir mevsim bu,
Sevişirken üzerimden attığım simsiyah,
Kuzguni nevresim..
Yağmura dayanan kirpiklerimde
Bir gebe bulut,
Suyu gelmiş
Gebe bir bulut gibi gece.
Yolun uzunluğu çizgilere çizilmiş,
Silinen, kesilen,
Doğmayı bekleyen
Ve çaresizce ölen çizgiler kadar uzun.
Ayaklar altında ezilen taşlar
En az yola dikilen gözler kadar suskun
Ve biçare.

Evler uzuyor yol boyunca,
Kırılmış, küsmüş yapraklar ve dallar
Kupkuru bekliyor gebe bulutların geceye doğumunu.