Gazzeli çocuklar... Şiiri - Hasan Belek 2

Enkazlar oyun yeri, gökler ateşle dolu,
Uçurtmalar yırtılmış, kesilmiş hakkın yolu.

Gözlerinde bir umut, masum bir çocuk suyu,
Uykuları bölünmüş, bombaların korkusu.

Anneler ninni bilmez, ağıtlar yakar dile,
Babalar her gün gömer, evladını çileyle.

Tarihin sayfasına, kanla yazıldı adlar,
Sağır olmuş bu dünya, duyulmaz bu feryatlar.

Bir zeytin fidanıdır, enkazdan boynu büken,
Her çocuk bir bayraktır, toprağa şehit düşen.

Anahtar saklı cepten, daha büyük bir yürek,
Suskunluğuyla deler, gökyüzünü her bebek.

Yarınları çalınmış, gülüşleri yaralı,
Hepsinin ortak ismi, Gazze'nin bahtı karalı.

Gökyüzüne bakmazlar, yıldız görmek hevesiyle;
Sadece bir sığınak, ararlar can korkusuyla.

Boya kalemleriyle, çizdiler hep bir güneşi,
Duvarları yıkan ses, bitirdi her bir neşeyi.

Sahile vuran her dalga, onların yasını tutar,
O tuzlu sularında, kan ve gözyaşı yatar.

Küçücük bedenleri, taşır koca bir dağı,
Unutmaz bu topraklar, koparılan o bağı.

Seksek oynamak varken, saklanmayı öğrendiler,
Çok erkenden büyüyüp, kedere, gama erdiler.

Bir oyuncak bebektir, enkaz altından çıkan,
Vicdanı sızlamaz mı, bu manzaraya bakan?

Kırık salıncaklarda, ruhları sallanacak,
İsimleri bir tohum, toprağında kalacak...

Hasan Belek
05 08 2025
Akçay