Gazze - Sessiz Çığlık Şiiri - Mihrican Tunç

Dumanlar yükseliyor gökyüzüne kara bir örtü gibi,
Evler yıkılıyor , duvarlar çığlıklarla çatlıyor.
Küçük ellerde kırık hayaller,
Ve gözlerde kaybolmuş umutlar, sessiz bir çığlık gibi

Sokaklar bomboş, adımlar yankısız,
Her köşe bir feryat saklıyor, geceler gözyaşıyla ağır
Topraklar kanla sulanıyor, rüzgar acıyı taşıyor,
Ve her darbe bir çocuğun hayaline ağır bir darbe vuruyor.

Anneler dua ediyor, gözleri ateş ve acı dolu,
Babalar sustu, elleriyle boşluğu tutmaya çalışıyor.
Küçük bedenler toprağa karışıyor,
Ve dünya bakıyor, ama gözleri kör, kalbi taş.

Her kapının ardında bir eksiklik,
Her evde bir sessiz hüzün,
Ve yıldızlar bile sanki korkuyor,
Geceyi aydınlatmaya cesaret edemiyor.

Ve yine de umut var yüreklerde,
Bir ışık belki doğacak bu karanlığa,
Ama her sessizlik, her boş sokak ,
Gazze'nin kayıplarını fısıldıyor, unutulmaz hiçbir zaman.

Dumanlar arasında bir çocuk gülüyor hayalinde,
Küçük bir el bir gün barışı tutacak,
Ve her sessiz çığlık, her kırık yürek,
Bir gün yankılanacak tarihin vicdanında...