Ağzımdan mazot fışkırır benim, Ağzımdan kan!
Ölü bir çocuğu uyandırır gibi saçlarını titreten rüzgâr
Gel içimdeki devi de uyar!
Geride kaldı,
İncitmeyim diye yuvasındaki karıncayı
Ayaklarımı sırtıma astığım zamanlar.
Ve karıncalar sofradaki ölüleri sardı.
(filistin'de sofra başında öldürülen aileye ithafen)
Serhan VarolKayıt Tarihi : 13.7.2014 04:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!