Firkat ateşiyle kavrulduğum yâr
Sevda, sevda diye kül olduğum yâr
Küllerinden gayri aşk bulduğum yâr
Bugün bir şeritte kaldı da gitti.
Dağlar, taşlar dinler feryadım benim
Yollara düşürür serhadim benim
Bir yaram, göz nurum, muradım benim
Yazgıma karalar saldı da gitti.
Baharı görmeden hazana döndüm.
Bir umut yakarak insana döndüm.
Tüte tüte kara dumana döndüm.
Yeli, ümitleri aldı da gitti.
Sisler sardı ufku, dağlar yürüdü.
Volkanlar patladı, yolu kürüdü.
Helakın gölgesi inip bürüdü.
Kalbi taş misali kıldı da gitti.
Üzülme, Rabbinin vaadi haktır.
Diyor yâr, rahmeti eşsizdir, tektir.
Bir olup sabret ki vuslat gerçektir,
Gece bir örtüydü oldu da gitti.
Kayıt Tarihi : 13.9.2025 13:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirde “yâr”, Rabbime yönelen tevekkül ve yakınlığı simgeler. Felaket ve zulümle gelen acıların ancak birlik içinde sabır ve dayanışmadan geçtiğini, Rabb’imizin vaadi gerçektir ve rahmeti er yada geç (doğru anı şüphesiz O bilir) vuku bulacaktır. O gün, Lut kavmi gibi helaka uğrayanlardan Rabbime sığınırım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!