Gayrısı Uzatma Dakikalarıdır

•

17 yaşımdan beri, derin bir yalnızlık deneyimliyorum ve bunun getirisi olan ağır duygu-durum hâli, beni halâ terk etmiş değildir. Terk edecek gibi de görünmüyor, ömrümün sonuna değin.

Ve git gide, yalnızlığım, bir tür terk edilmişlik hâline de dönüşüyor. Dönüştükçe, yabancılaşıyorum. Daha derin oluyor, fakat yaşamdan kopuyorum. Her bir düşüncem, mızrak oluyor, bana saplanıyor. Kendime dönüyorum, kendimi öldürüyorum: ağır ağır.

Benim gibi insanlar için çabalamak nafiledir. Nafiledir, çaba.
Şair ruhlu adam için, mutlak son nihilizmdir.
Ve bunun çaresi yoktur. Gayrısı hep uzatma dakikalarıdır. Gerçeği ne kadar süre yadsıyabilirsiniz ki? Kendinizi ne kadar vakit kandırabilirsiniz?

İşte, bu farkındalık ile, yalnızca birkaç çığlık manâsına gelebilecek nafile eserler kaleme alacak ve onların değer gördüğünü göremeden, yine muvaffak olamadan silineceğim: tamamıyla.

Arafta kalacak oluş, kişioğluna haktır.
Baştan sona bütün felsefem bundan sonra bunun üzerine kurulacaktır. Çelişmek, kişioğluna haktır. Baştan sona şiirim bunu vurgulayacaktır.

Çepni
17:26
28.10.2023