Gayri Yar Sarsın Şiiri - Müslüm Bayram

Hüzünlü akşamların kızıllığında saplandı bir acı
Ah-ı feryadını nasılda hissettirdi o an
Yola revan olan ayaklarımın direncine eşlik etmekte
Nasılda arzuluydu yıldızlar
Ant olsun ki düşürmeyeceğim yoldaşlığıma has
Başımda ki o esrarlı tacı.

Gecenin derinliklerinde boğuluyorlar hissini duyumsamak
Tek tek sere serpe ah…
Bir mavzer namlusu ucundaydı san ki atımlık ömürlerinden can
Sızıntısı düşüncelerimin sarsıntısıyla
Bir zelzeleydi bedenim
Sivri dikenlerini bilemiş çe
Kanatıyordu ayaklarımı.

Gözlerime aşina şansımın ezberinde yol alan
İnançlı şehvetiyle körüklenen kütürdeyen kalbim
Ahir zaman meyhanecisinin deminden iksirli
Bir meydan muharebesinde saha kalkmış yağız kısrağın üzerinde ki
Sen ey şanlı şövalye!
Güneşin ışıltılarında kalaylanmış kılıcını
Beslersin damarlarından kaynayan bir nehir yatağında
Boğulmaktır okyanusta düşün.

Toprağında tutuşayım son kez tek közünden yanayım
El değmesin rüzgârların külüne
Gam düşmesin seyri gözlerine
Şifası niyetine çiy düşürsün göklerin
Nemli eteklerinden pür telaş kaynasın orman
Bende sancılarımdan doğayım yeniden
Ay görümlüğü gözlerin mürekkebine düşeyim
Mühürlensin göbek bağım.

Dayanılmaz hasret midir sevgi midir aşk mıdır?
Ey derin sancılı sevdam duy artık
Durdur ıstıraplarımı daha da kanatma bırak!
Gayri yar sarsın güz değmiş
Göz değmemiş yaralarımı.