Gavurun Kızı Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Çık dışarı gavurun kızı,
Kapat meyhaneyi.
Alma müşteri bu akşam,
Dışarıda içeceğiz seninle.
Masalar bari düzgün kalsın,
Hayatımız olmuş
Darma dağın.

Al iki şiir kokulu şişe,
Müziği takma kafana.
Güzelleşince zaten dilimize vurur,
Şarkının bini bin para olur.
Gavurun kızı diyorum diye,
Gitmesin zoruna.
Hiç havamda değilim,
Çekemem nazını ona göre.

Çık dışarı gavurun kızı,
Geçen gece yaktığım gemiler,
Bir daha dönmez geri.
Külleri bile savruldu rüzgarda,
Her bir parçası bir yerde.
Göğsüm ağrıyor anlıyor musun?
Çarpıntı yapıyor meret.

Duramam meyhanede.
Kapalı yerde duramam,
İçim sızlıyor,yüreğim yanıyor.
Dükkanın zarar görmesin,
Zira bütün masaları
Dağıtmak,camları indirmek
Geliyor içimden.

Amma beklettin.
Sakin bir yere ağaç altına,
Çimlerin üzerine oturalım.
Yeşilin koynu,
Mavinin bağrı olsun.
Parlement mavisi olsun,
Gemiler yanarken
Pek bir yakışır parlement rengine
Cayır cayır...
Zira daha bir kaç gemim daha var
Yanmaya mahkum...

Çık dışarı gavurun kızı,
İmanım gevredi acıdan,
Aç birer tek,
Dem bulsun gece.
Azıcık sövelim be,
Hakedene hakkını verelim gülüm.
Küstürmemek lazım kimseyi.

"Bir lodos lazım şimdi bize,
Bir de kayık" der şarkı gavurun kızı.
Yeniden gemiler inşa etmeli,
Sevgiyle,hasretle
Kırmadan, dökmeden,
Herkes layığını bulur demeli.
Dibini görmeli şişenin,
Boş ver çek bir daha.
Hayat işte,
Limanda yansa ,gemide yansa
Devam ediyor.

Mine Yılmaz Sevinç
12.Ağustos.2022
20:45