Garipseme Şiiri - Ali Aydoğdu

maymunlara zorla kakalanan hikayenin
ılık tarafından bakıyor kadın
muşmula çirkin değil ki diyor
niye muşmula suratlı derler
tüylü olmak ne kadar itici oysa
düşüncesi bile zil zurna keder

elimde cımbız
çekeliyorum göz altlarımı
acıyan canım değil ki,hikayem
diyor kadın
güzel olmak için yırtınırken dizlerim
mini mini giymeyi özledim
tüyümün kökünü isteyene vereyim

of çekiyor adam
sen her türlü güzelsin dünden
muşmulanın olmuşu gibi
ömrü boşver
ne kadar gerçekki
gel birlikte ölelim
dilim damağımda üstelik
tadın, ruhumun gıcırdayarak açılan penceresinde
aç kalır gibi gündüzleri
ezanı bekler gibi
beklerim gülümsemeni
gamzene sığsaydı keşke cesedim
keşke dizlerim senin kadar güzel olsaydı
keşke bu kadar kolay ağlamasaydın

gülümseyemem
alnına çakılmış çiviler dururken adamın
garp yılansı takılırken
adam gibiler kuşatırken etrafımı
adem gibiler çaktırmadan düşerken dizelerden
sığ kalıplar ile dikilirken binalar
ölürken yaban domuzları zevk için
gündüzleri patikalarda gezen çoban
aşkından çam ağacına dert yanarken
yarım yamalak
gülümseyemem

aldırma diyemem elbet
aldır kaşlarını yakışıyor kadınım
ama gülümsemek daha çok
beklerim ben
bebelere güneş olmaya öğretenlerin sözlerini
o sözlere sevinmeni
ağaç kabuğundan borazan yapan çobanın
narin takılan ellerini
iç çekerken kuruyan meşenin başında
adem gibi adam için
bir dize daha yıpranırken ömrün keçesi
yakın gözlüğünden dökülen zülüflerinin
ardından görünen şelale gibi
beklerim gülümsemeni

dedim ya;

keşke dizlerim senin kadar güzel olsaydı
keşke daha az ağlasaydın
keşke benden önce ölmeseydin de
kırılan ayağının geçtiğini görüp tekirin
bir kez daha gülümseseydin

bak...
fikirlerinden dağ yaptım
yaban çileği topluyorum!