Garibin Mezarı Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Derince bir mezar kazın adıma.
Kimse kim olduğumu bilmesin yeter.
Gözümde kalan o son muradıma.
Söyleyin başıma gelmesin yeter.

Kara toprak ile kapansın üstüm.
Bir anam bir babam, gayrisine küstüm.
Ben kendimden bile umudu kestim.
Gelen gitsin kimse kalmasın yeter.

Ne sizin dünyanızı, nede sizleri.
Sizden kalan sinemde ki izleri.
Can verirken yaş düşen gözleri.
Görmezden gelerek silmesin yeter.

Yığsınlar toprağı, diksinler taşı.
Düşmesin üstüme bir damla gözyaşı.
İstemem ne yaren, ne de yoldaşı.
Mezarından toprak ç-almasın yeter.

Garibin yurdunda garip mezarı.
Toprağa da düştü ruhun nazarı.
Dağları yakarken son ahuzarı.
Duyupta bahtiyar olmasın yeter.

İstemem ne dua, nede bir talkın.
Mezarıma kimse gelmesin sakın.
Her gün şafak vakti biraz su dökün.
Kabrimde ki otlar solmasın yeter.

AKÇA ömür bitti, rahmetler olsun.
İster bir fatiha, ister âh salsın!
Avucuna kanlı gözyaşı dolsun.
Ad'ımı sayıklasın, bulmasın yeter.