Hisset diye diretmekte yok ki kifâyet;
Ben garibe duyguların yalnızlığıyım.
An olur ki ışıkların rengi de tuhaf;
Ben karartı meskenlerin ıssızlığıyım.
Burnumda esen bu koku; zaman treni,
Tüylerimi şahlandıran mâzinin hissi.
Kapkara bir okyanusu, yahut evreni
Yapayalnız izlemenin, ürkünç bir izi...
Kalpten dile, düşmek notu; böylece müşkül
Ne hüzün bu, ne de bir kut; kendini korkut.
Ya delirmek, ya dirilmek; ölümden süzül!
Dirilmezsen, bir urgandan; başını sarkıt!
2020
Eren TanıkKayıt Tarihi : 29.3.2025 13:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!