Gardaşım Şiiri - Kalemin Hüznü

Gözündeki yaşlar sel olup denize akmış
Yeşeren umutların yapraklarını dökmüş
Gördüm ki yüzüne bir asrın acısı çökmüş
Saçına sakalına aklar düşmüş gardaşım
Sığındığın sabrından hüzün taşmış gardaşım

Delisin sen diyene dönüp cevap vermeden
Mutlu olayım derken bir gün yüzü görmeden
Fâni olan hayatta muradına ermeden
Saçına sakalına aklar düşmüş gardaşım
Sığındığın sabrından hüzün taşmış gardaşım

Ne sevdin ne sevildin hep koynundaydı elin
Nasibin olsun cennet, bir de huriden gelin
Aşk muhabbetle açsın gönlünde solan gülün
Saçına sakalına aklar düşmüş gardaşım
Sığındığın sabrından hüzün taşmış gardaşım

Allahın aşkı ateş olup kalbini yaktı
Tükenmeyen rahmeti sağanak oldu aktı
Dualar tuttu elden kör kuyulardan çıktı
Saçına sakalına aklar düşmüş gardaşım
Sığındığın sabrından hüzün taşmış gardaşım

Batan güneş doğan ay dimağını boşalttı
Korkular feryatlar tüm benliğini kuşattı
Ölmeden kıyameti Mevla’m sana yaşattı
Saçına sakalına aklar düşmüş gardaşım
Sığındığın sabrından hüzün taşmış gardaşım

Kalemin Hüznü