Gardaşım Şiiri - Sadık Softa

El alemin tasasını, gamını
Çeke çeke usanmışım gardaşım.
Bu hayatın hep bir yaman yanını,
Çeke çeke usanmışım gardaşım.

Kendi derdim kendim unutur oldum.
Kendi acılarım uyutur oldum.
Hayat harmanında bitmez tur oldum;
Döne döne usanmışım gardaşım.

Yine de şükürü atmam dilimden,
El uzatan mutlak tutar elimden,
Gelmek isteyene kendi yolumdan;
Göstermekten usanmışım gardaşım.

Zaman çağlar aştı geldi bu güne,
Çıkar vesiledir her an her güne,
Hayatta insanın her gördüğüne;
İnanmaktan usanmışım gardaşım.

Ulu orta konuşulur olmuş söz.
Akıl almaz danışılır olmuş söz.
Boş lakırtı kapışılır olmuş söz.
Konuşmaktan usanmışım gardaşım.

Güvenecek olsan kimse kalmamış.
Yiğit dersin amma yürek kalmamış.
Mertlik arıyorsun usül kalmamış.
Zamaneden usanmışım gardaşım.

Kime baksan kendi aklı üstündür.
Kime sorsan kendi fikri üstündür.
Yaratılmış yaratana küskündür.
Zaaflardan usanmışım gardaşım.

Dertler dizi dizi döksek ortaya.
Sadık derten dönüp bakmaz arkaya.
Söz anlamaz sanki demirden kaya.
Dertlenmekten usanmışım gardaşım.