Kalemkeşten damladı birkaç cevher tenime.
Tenimden kök saldı,azalarımın derinine.
Zâhir ve bâtın duygular türedi filizden.
Fidan,garâmla meyvelendi öz benliğimden.
Refika gözlerimde,ışıldayan râyihâ.
Tenzil Melaike,ruhu can uzuvlarına.
İkliminden esintidir,dört mevsim ülkeme.
Sehirlerim şaşar her mevsim mucizelere.
Garâm olarak bilinirdi,gözden akan su.
Kalemi kader okuyordu,oysa vaize.
Risale inzivada,hisler uzlet memnu.
Müsaade duygumu haykırayım kürsüde.
Cellat,çek keskin şimşiri kınından hızlıca.
Vur boynumu akmaz kan şu tuttuğun havuza.
Sâmite,hislerimle beraber pak organlar.
Gösteriye bayram edemez,katı zalimler.
Burhân,yüreğimin parsellerinde gömülü.
Ezlem,ayak basamaz mübarek topraklara.
Heyelenla çıkarsa güne,cismin olmuş ölü.
Merâmım,sende yakalan bu zorlu hastalığa.
Edremit/Van.
Kayıt Tarihi : 2.5.2025 23:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!