Gamze Şiiri - Ferda Çalışkan

Hayatın çaresizlik koltuğundan kalktım bugün
Aynaya baktım,
Gözlerime oturmuş ufak bir kız çocuğu
Bugün ben o kız çocuğundan daha ufaktım
Bugün başım okşansa
O kız çocuğundan daha çok cıvıldardı ruhum çünkü…
Yanaklarımda iki çukur vardı,
Hıçkırıklara geniş, kahkahalara dardı
Gülerken bile içi gözyaşıyla dolardı
Çünkü hep bir hüzün saklardı gülüşlerimin ardı…
Adıma üflenmişti bir kez bu çukurların adı
Tabipler adına eksiklik diyorlardı,
Bir eksiklik ne kadar muhteşem olabilir hiç bilmiyorlardı…
Neleri neleri aşabilir, kaç kör kuyudan sağ çıkabilir?
Boşluğuna kaç çiçek ekip, gözyaşıyla büyütebilir?
Bilmiyorlardı...
Bilmezlerdi çünkü onlar gamzede hiç olmamışlardı.
Ben öğrendim ama bugün
En fazla ne kadar derinleşebilir bir gamze,
Ne kadar büyütebilir hayat bir gamzeyi
Zamanın bu kısacık perçeminde…
Kaç acıyı içine alabilir içine,
Kaç sancıyı saklayabilir,
Kaç anı yankılanabilir kuytularında?
Kaç gözyaşı gerekir bir gamzeyi yıkamaya
Bir gülüşün bağrında kaç gece sabahlamak ister bir gamzenin azadı…
Gülüşlerde sabahlamak yeter mi şimdi
gamzenin ihtişamını göstermeye?
Kahkaha yankıları gözyaşlarını titretiyorken kuytularında…
Kaç duygu yaşayabilir bir gamzede ?
Her duygudan payını aldı bu gamzede
Kiminden büyük kiminden küçük…
Aldı ve daha da güçlendi şimdi
O payın altında ezilmedi
Bir parça umudu vardı çünkü içinde
Hayattan daha büyük bir parça…
Siz de anlarsınız olursanız bir gün gamzede,
Her gamzede tükenmez öyle;
Bunu görürsünüz aynadaki Gamze’de…

FERDA ÇALIŞKAN