Gaib Naçiz İskelet Şiiri - Mevlüde Bulat 2

Çok betona yattım ben.
Sesim çok kırıldı camlardan.
Başım çok kanadı duvara çarpmaktan.
Boynum kırıldı aşağı bakmaktan.
Ama şimdi biliyorum ne yapacağımı!
Beyaz bastonum var artık benim.
Bana sağır olan herkese körüm gayrı.
Ne duvarlara çarparım,
Ne camları yutarım!
Tek tınımı harcamam sağırlara!
Kirpiklerin dökülse,
Bu sefer dönmem.
Çıkmaz sokaklara merhaba de!
Ağırladığım kalıcı gibi.
Ve çoktan geçtin.
Köprülerime beton döktüm .
Çok su falan akmaz.
Meraka düşme de..
Artık su da akmaz.
Umma da!

İşte şimdi kapılar suratında.
Bu yüzdendir artık aşina değilim,
Kapı çarpmış sıfatına!
Ha bi de;
Bütün tarlaları yaktırdım.
Sen de tohumlarını yak.
Gayrı ekecek arazi kalmadı.
Zaten toprak anızdan geçince,
Peygamber çiçeği ektireceğim.
Ama sakın arama!
Yok sana doğru uzanan çaresiz el falan.
Ne topraklarına bereket,
Ne avucuna okyanus!
Ben artık yalnızca gaib naçiz bir iskelet

04050201