Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
ne güzel şey düşmanı tanımak güzel bir çalışama oluş arkadaşım hz yusufun dediği gibi nefsim şüpesiz kötülügü emredicidir
;))))).
Şükrü söyler almaz dersi,
Vermez gibi son nefesi,
Yine coşturdu hevesi,
Gitme der,senleyim nefsim.
Final tam hepimize tercüman gerçek duygular kokuyor.Söyler ama yapmayız,pişman olur ama yineleriz,bizi bize bırakmasın Rabbim.Sağol kardeşim.
Mevlam bizi nefsine amade olanlardan etmesin.Nefsin dizginleri elimizde,imanımız yüreğimizde huzuruna çıkmayı nasip etsin,kaleminiz daimi olsun.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta