Gafil Şiiri - Arif Atılgan

Kefensiz yatanı unutup gider,
Kandil' le pazarda gezinip güler,
Meclise hainle el ele girer,
Gelin damat sanki düğün var gibi.

Apo’dan gelen mektup okunur,
Barış masasına gülüş doluşur,
Vatan pazarlığı sessiz sokulur,
Dinler gafil sanki ninni var gibi.

Bayrak yakanlara selam durdular,
Şehit kanını silip kuruttular,
Hasıma dostum deyip sarıldılar,
Gezer gafil sanki hısımmış gibi.

Haini kahraman diye tanıtır,
Merti susturur, canından bıktırır,
Bozkurtları bir köşeye kıstırır,
Yazar gafil sanki destan var gibi.

Kara kağıtlara beyaz söz yazar,
Haini övüpte millete azar,
Bu işin sonu ya kurşun, ya mezar,
Kazar gafil sanki altın var gibi.

Kılıçlar kınında pas tutmuş bekler,
Hainler masaya planlar ekler,
Halkı uyutup gözleri kör eder,
Yatar gafil sanki sabah var gibi.

Vatan toprağında diken bitiyor,
Milletin bağrına hançer giriyor,
Sanki babasından tarla veriyor,
Satar gafil sanki miras var gibi.

Oyun içinde oyunlar kurulur,
Hain sofrası şekerle doludur,
Milletin alnına kara vurulur,
Sürer gafil sanki kini var gibi.

Kılıçlar paslanır, mermiler uyur,
Teröriste yeni bir yol bulunur,
Millet kendi celladına vurulur,
İzler gafil sanki film var gibi.

Çocuk yetim, ana dul, baba yasta,
Vatanım satılıyor her pazarda,
İhanet normalleşti bu diyarda,
Yaşar gafil sanki huzur var gibi.

Kefenini giyin, uyan ey yiğit,
Bırak masalları, kır zinciri git,
Yoksa dalayacak her yanını bit,
Bakma gafil sanki çare var gibi.

Milletin alnına sürüp utancı,
Haini kucaklar, bize de hıncı,
O masanın altında gizli bıçakçı,
Susar gafil sanki oyun var gibi.

Barış dedikleri yeni esaret,
Kağıttan zincirdir, çürük cesaret,
Bunu yutmak için gerek ihanet,
Yutar gafil sanki şeker var gibi.

Ey Arif, uyan, bu rüya zehirdir,
Gözün kapalıysa, yarın kefen gelir,
Hain dost olmaz, bu hüküm bellidir,
Koşar gafil sanki bayram var gibi.