Kafatasımı sarmış adeta düşman.
Beynim de ateş altında,fikrim duman...
Ah dostum neydi bizi bu kadar yoran?
Hayallerimiz geçti gözdeki yaştan.
Balık misali daraldık daracık akvaryumda.
Asi ruhumu gizlemiş ince sesli şairdim
Herkes uyurken yükselirdi kalemim
Kimi zaman Mevlama duam olurdu
Kimi zaman bir gafletin kör düğümünde
Aşk zannedilen duygularıma nefes
Hiç yitirmemiştim içimden özlemini
Aya muhtaç gecelerin kimsesizliğinde
Dualarımda seyrettim görünmez tepeleri
Nefeslerin ölüme en yakın sarhoşluğunda
Ben okurdum göğün karanlığında renkleri
Sevda mermisi yelken kıldı sözleri
Dalgalandı alemin kirlenmiş kefeni
Yine yanıyorum soğuğunda güzün
Yorgun nefesimle söylediğim
Belki son sözün
Yakacak mı yanacak mı olduğunu
Bilmiyorum...
Kapılmışım mazinin hasret kokusuna
Sarılmışım dostumun masum duasına
Geceleyin üşütmeyen titrek rüzgarlarda
Düşlemişim tutuşmayı dost ocağında
Gezdiğimiz her sokakta kalmışken izler
En uzun gece...
Eller uzanır göklere delercesine
Vızıltılar rahatsız eder kulaklarını
Büyük milletin
Heybetini topla da gel yiğidim
Daha son sözünü söylemedin
Doğruyu aramak,anlamak ve taşımak
Cesaret gerekir ve dimdik yaşamak
Oysa düşmüşüm defalarca
Kafam karışık
Gözlerimde boğuk tablolar
İçim daralır bu nasıl yaşamak
Dönüyorum ağır ağır damla damla
Bir delik arıyorum sızıp taşabileceğim
Geçmişin tatlı anılarıyla
Bahara kavuşup açabileceğim
Sözlerin huzurunu arıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!