Zalimden yana olmayasın
Mihneti aşk sanmayasın
Kalbe yara almayasın
Aldanma gönül aldanma
Yüze güleni dost sanırsın
Ey uçurumun nazlı maralı
Ne kalemler kırdı geceler
Ne umutlar biriktirdi defter
Geriye kalan yalan hikayeler
Hüzün kaftanı biçilir yüreğe
Kül oldu geriye kalan parçalarım
Kimsesiz kaldığımda sen anlamalıydın
Bir ünlem gibi kaldım sonunda hayatın
Ucuz şarkıların dilinde söyleyemedim sana
Yüreğimi bıraktım bu kirli şehrin kaldırım taşlarında
Şimdi üstüne basa basa biraz da sen ağla...
Yaşımı kaybediyorum galiba
Seninle yaşlanmak vardı oysa
Masallara alıp götürmek seni
İlkbaharı süsleyen çiçek misali
Dalından düşen yaprak gibi
Aşk teslimiyet ister sen bilmiyorsun
Sevecek kadar bile cesur olamıyorsun
Sevgimi bahşediyorum anlamıyorsun
Tutma ellerimi ne olur hissetmiyorsun
Sen beni her gün öldürüyorsun
Daha ne olsun
Tertemiz hislerimizi korumak için yastığın altında ağladığımız geceleri de ağlatanları da unutmadık.
İhtiyacınız olduğun da aklınızdaydık.
Eksik olmayın,
Neler neler kaybettik.
Bir kibrit çöpüyle,
O limanı ateşe verdik...
Ey Hayat!
Beni kalbimle savaştırma
Ben onu ölümle sınadım
Yaşamak buysa yaşadım
Olacak ne varsa artık hazırım.
Ey sevgili!
Sen şarkılar söyle ben dinlerim
Yüreğinde sevda büyüsün ben duyarım
Sen çağır
Göklerden yağmur olur gelirim
Tut ellerimi
İnsan;
Hiç kendisine yas tutar mı?
Öyle yorulduk ki
Allah'a ısmarladık.
Hayat mı?
O da bize kırgın gibi
Ey yar!
Gönlümün mabedi.
Sen kalp ehli.
Gökyüzü ile denizin mavisi diyorum,
bir gün birleşir mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!