Fulya Aydın Şiirleri - Şair Fulya Aydın

Bir bir gidiyor sevdiklerimiz
Şirleri gibi öksüz bırakıpta gidiyor
Şimdi ne yazsak faydasız
Hey gidi yusufum
Bir gün ne bilirdim
Adın gibi hayallerde kalacağını

Nefs ile vicdan
Keskin bir kılıç
İki yanı da kesen yaralayan
Beni ben yapan
Ruhumun iki yüzü
Karanlığım ve aydınlığım

Gönüllerin sultanı
Ruhların ışığı Muhammedim
Benim canım Peygamberim
Kutlu olsun doğum günün
Ne mutlu bana ki ben senin ümmetinim

Yaşam
Sonsuzluğun yanında
Kısacık bir an
Telafisi olmayan
Geri dönüşsüz tek yol
Tek başına çıkılan seyahat

Yazları bitirmiş
sonbahara yol alırken
Bir çiğdem çiçeği
Bir yudum mutlulukla geldin
hoş geldin
Artık bu yürekte aşka yer yok derken

AŞK YARASI

Hüzün vardır her zaman aşkın bittiği yerde
Biten bu aşkın acısı yer eder gönüllerde
Duygularım karışık çelişkiler içinde
özlem duyar yanarım uykusuz gecelerde

İlk çığlık ilk nefes
İlk koku
ilk sıcaklık
Annenin kucağında
Dünyaya ilk merhaba
Sonrası hep bir koşturmaca

RÜYA
Gel,gel rüyalarıma gir bu gece
Hiç konuşma
Ben anlatayım
Sen dinle

İmkansız aşkların şairiyim ben
Kış günü baharı
Baharda kışı özlerim
Yosun tutmuş kayalar gibi
Dağ başında açmış kardelen gibi
Yalnız yüreğim

KADERİM
Koşup ardına saklandığım
kimi zaman sığındığım
Teselli bulduğum
Hatalarımın sorumlusu tuttuğum
Mutlu olunca sevdiğim