Fukara Şiiri - İsmet Murat

FUKARA
Aç susuz dolaşır ağlayıp durur
Bir lokma ekmeğe muhtaç fukara
Didinir ezilir çırpınır durur
Şefkate sevgiye muhtaç fukara

Gecesini gündüze katıp yorulur
Acılar içinde dönüp yoğrulur
Tutar kızgın alevlerde savrulur
Yoksul kazanında pişer fukara

Göklere yükselir ahu figanı
Ter etmiş de ağlar canı cananı
Hasta olsa soran olmaz hatırını
Çaresiz dertlere düşmüş fukara

Gönül deryasına gönül bağladı
Oturup da için için ağladı
Sulara katılıp aktı çağladı
Dert ile gam ile garip fukara

Müçtehit'im; garip ağlar her yerde
Bulunmaz çaresi düşmüştür derde
Muhtaç olmak istemez ki namerde
Allah’a bağlıdır daim fukara

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi