Fuat Eriçok Şiirleri - Şair Fuat Eriçok

iki el tutuşur
çalışır
iş olur

iki ruh benzeşir
söyleşir

hava yağmur kokuyordu

biri kadın biri erkek iki ihtiyar
ve bir çocuk
durakta duruyordu

neden?
niçin?
nasıl?
sorularına veremedikleri cevaplar için insanların asıl,
“her şeyi yapan” bir güç düşleyerek
ve kendi yapıtları bu güce iman ederek

sükunet arayan adam evlenmesin
ya da
gerekiyorsa mutlaka
vejeteryan bir hanım alsın

sıkıntı kaçınılmaz olsa da

koca yaz durdu
vakti gelmeden çıkmıyordu
bir bildiği vardı elbet
bekliyordu

nihayet

dün gece turuncu bir ay vardı
bu gece milyar yıldız
devren değişiyor evren
dünkü ben değilim ben
bunu biliyor mu şu kız
ağzında cıvıl cıvıl sakız durmadan gülen

ne yana dönsem duvar
boy boy çeşit çeşit
her renkten duvar var

insancıklar
kendilerine reva görmüşler

cam çelik aluminyum ahşap granit
ölçüp çizip mekân düzeniyle geçmede vakit
şiir yazdıracak heyecanlandıracak adaylar aranıyor
ne geçmişe kredi ne geleceğe avans
sevgi dolu cebim ödeme nakit

önce şiirinde üşümüştü
uçarken düştü

nice kazadan çıkmış
bu kez donup ölmüştü

kim derse gizi bildim demişler ona veli
ben veli'yim diyen de ona kanan da deli
tek şeyi bildi insan ilme rağbet edeli
bir şey bilmediğini işte aklın bedeli

(28 ağustos '06)