sessizce büyümedeydiler
şatilla'da
sığmıyordu hiçbir gövde
ölü bir ülkeye
bir vietnam'lı gerillanın
şili duyarlığında
alnı,
yüzü
ve öfkesi
zamansız şafakların çocuklarıydılar
zamansız şafakların çocuğum
türküsü olmadı,muştusu olmadı hiç
diyorsun ki:bir sabah uyandım
kırık bir daldan karanfil düşmüştü
ömrüm ve ülkem
yok olmanın çığlığını taşıyordu...
Kayıt Tarihi : 16.11.2020 12:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!