Bayram değil
Seyran değilken
Dönüp dolaşıp
Kendimde konaklıyorum
Yalnız değilim kendimde
Çıyanlara benzeyen
Bekleyenim var dört gözle
- Adı hüzündü önceleri
Şimdilerde Ölüm -
Kırk yıllık dostummuş gibi
Geçiyor mubarek karşıma
Süzmesi derinden
Niyeti Ölüm’den
Sokulurken y/anıma az sonra
İçine soluyor beni
Belli ediyorum ürpertimi, ama
Oralı olmuyor kerata
Ah, cesaretim yok ki
Sorayım Ölüm’e
Bu nasıl bir açlık
Bu nasıl susamışlık...
Donuk parmakları
Uzanırken boğazıma
Anlıyorum ki
Yetinmeyecek benimle
- Son günlerde
Ö ile başlayan sözcükleri
Lügatımdan elemem
Demek bunsan -
Zoraki bir tebessüm
Yüzüme yamıyorum
Uzaklaştırmak
Oyalamak istiyorum Ölüm’ü
Ama nafile...
Dehşetini kusuyor gözlerim
İgnore edilmişliğimle
Oysa dışarıda
Leylaklar kokuyor
Bülbüller ötüyor
Mevsim bahar
Yaşamaksa harikulade...
Diyeceğim o ki;
Öbür güne kadar
Duyulmazsa sesim
İçimdeki üryan Ölüm’dendir.
H. Korkmaz
Maj 2025 Sthlm
Kayıt Tarihi : 14.5.2025 18:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hayatın bunca yüküne dayanabilmenin bir yoludur belki de "umut etmek", "düşlemek". daha fazlası gelir mi elimizden, gelir elbette. "gerçekçi ol, imkansızı iste" demişti vaktinde birileri de.
bu ahval içerisinde "söylenmemiş kelimelerin /yemyeşil ağacını dikmeli" diyorsunuz ya şiirinizde, eyvallah diyoruz biz de, azıcık soluklanıp bir gezintiye çıkmış oluyoruz işte, o yemyeşil ağaçların gölgesinde. tebrik ediyorum. saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (1)