Forsa Şiiri - Mustafa Erçin

Bu şehir, ayak bileklerine takılı paslı halhal
Ardından sürükleniyor, sen dalgın yürüdükçe
Geride bıraktığın gri boyalar, solgun bir tuval
Boş yollarda aynı şekil, izdüşümü ince ökçe..

Benim, olduğu yerde çakılı o tanıdık forsa
Özlem sularında çektiğim kürek, taştan da ağır
“Sürüklenmek” derdim, masalcı dileğimi sorsa
Nafile seslenmek, kulakların çığlıklara sağır...

Bu şehir buralı bencileyin, gurbete çıkışı yasak
Bekleyecek çaresiz, senin dargın gelişine kadar
Kayıp haberleşme uydusu gibi tatmadığın aşk
Evren geniş, hatlar kopuk, lakin zaman dar...