Buhransal yaşam kesitleri yerine ruhumu hakettiğiyle bırakıyorum öylece. Dolaşırken sır gibi gece de, kayboluşun sihirli oyunundan son perde. Avuç içlerim de ayışığından parçalar taşımalıyım herkese, hayata dair tek bildiğimiz mutlak son ve bu çabalar bilinmezliğe.. Herşey anlıktı, herşey eskisi gibi, gökyüzü kasvetli karanlık! yağmurlar açtı şemsiyesini üstümüze, öyle ya hep istediğimiz şeyleri yaşasak ruh mu olgunlaşır, flashbackliği kesiyorum tırnaklarımla bu kez..
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta