Fitil Fitil Şiiri - Ahmet Mücteba Kuşçu

İçimde ne var ne yok dökmeyeceğim ortaya madem merak etmiyorsun,
Bende anlatmayı veririm işte.
Bu söylecekelerimi ruhuna anlatıyorum, seninle hiç alakası yok.
Ruhunda madem merak ediyor, anlatayım bende.
Nerden başlasam ki.
Eminim can kulağıyla dinliyorsun beni.
Gözlerimin bakışlarındaki anlam yere düştü.
Hayatı bomboş görüyorum artık.
İçimdeki çığlık çığlığa sesi dindirdim,dindiricem derken tam bitti işte derken.
Ve o sesi tekrar hatırlıyorum.
Çınlıyor kulağımda susmuyor, yankılanıyor, beynimi kemiriyor.
Hani o son söylediğin söz.
Tabi sen hatırlamıyorsun değil mi?
Ne beni yıkışını, ne aşkımı darmadağın edişini, ne yerle bir ettiğn hayallerimi, nede üzerine basıp geçtiğin sevgimi.
Hatırlamıyorsun ki.
Alaycı gözlerin sanki kahkaha atıyor karşımda.
Hiç takmadığın umrumda takılı kaldım.
Düşermiyim acaba korkusu yaşattın bana.
Merak etmiyorsun biliyorum ama, ağladım ben.
Dayak yiyen bir çocuğun sindiği gibi ağalaya ağlaya sindim,pustum,sustum bende.
Korkuyla büyütüyordum sevgimi.
Ama senin için madem bir önemi yok anlatmayayım bende.
Sen konuşmuyorsun ne oldu?
Yoksa içinmi acıdı.
Ne oldu o alaycı bakan gözlerin doldu.
Ne oldu haa ne olduuu.
Söylesene.
Sesin titriyor.
Sevgim içine işledi değilmi?
Ama o içine işleğini yeni farkettiğin sevgim yetmedi
Seni sevmem sana yetmedi.
Artık kuşları besliyorum.
Sana olan sevgimi her sabah güneşin vurduğu penceremin önüne konan kuşlara lokma lokma dağatıyorum.
Kuşlardan biriylede konuşuyorum.
İnanırmısın dinliyor beni.
Ona bir lokma daha çok veriyorum.
Odamı aşık oldu ne sana.
Seni anlattıkça bir başka uçuyor semada.
Anlattıkça azalır zannediyorum içimdeki sevgiyi.
Ama aksine çoğalıyor.
Fitil fitil burnumdan getirdiğin sevgim.
Bununda sonu olmasın bu kadar yazdım bu şiirde bu kadar kalsın.