“Fıstık Rümeysa”, Ev Kedisiydi

Besbelli ev kedisi yolunu şaşırmıştı,
Şu karda fırtınada, okula sığınmıştı.

Çocuklar seviyordu veya eğleniyordu,
Okul, uygun değildi kedi inciniyordu.

Rümeysa, sahiplenmiş bakacağım, diyordu,
Annesi olmaz, diyor şahsımsa izliyordu.

Derken, bize verdiler mecburen kabullendik,
Evde kedilerim çok bakabiliriz, dedik.

Rümeysa’nın elleri herhalde meşgul idi,
Dedim, ne var elinde niçin kedimiz indi?

Dedi, fıstık almıştım cebime koyamadım,
Avuçlarımın içinden kediyi tutamadım.

Dedim, at fıstıkları kediyi tut Rümeysa,
Kedimizin adı da oldu “Fıstık Rümeysa.”

(2015)