Sen, fırtınanın ortasında bir deniz feneri,
ben, görkemli ama yaralı bir gemi;
sana çarpa çarpa yolumu buluyorum.
Tutku, denizin dipsiz karanlığı gibi
çekiyor, yutuyor ama aynı zamanda
yaşamın büyük kısmını orada saklıyor.
Zaman, dalgaların gelip gidişi gibi,
geçmiş köpük olup dağılıyor,
gelecek sisin ardında kayboluyor.
Şimdi ise, senin gözlerinde sonsuz bir deniz, benim kalbimde kaptansız bir yolculuk.
Ve bil ki:
Sana duyduğum aşk,
okyanusun kendisi kadar
derin, vahşi ve ebediyen çağıran.
Aşk
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 08:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!