Gitmek…
Gerçekten gitti mi?
Kapı kapandı, ev sustu, ama içimde hâlâ ayak sesleri dolaşıyor.
Bu sessizlik…
Sanki biri kalbimin odalarında lambaları teker teker söndürüyor.
Ayrılığın Sessizliği
Bir cümle düştü dudaklarından,
son söz gibi ağır,
kapılar kapandı içimde,
ışıklar söndü birden.
Yine çevrimiçisin.
Ekrana bakıyorum, adının yanında o yeşil nokta yanıyor.
Ne tuhaf… o küçük ışık, bir kalp atışı gibi.
Senin orada olduğunu bilmek,
benim burada olduğumu unutturuyor.
Bana kırmızıyı sevdiren kadın,
Bana teninde kırmızıyı sevdiren kadın...
Kırmızı bir kazak giymiştin o gün,
Dudaklarında gül kırmızısı bir ruj.
Zaman birden sustu, dünya yavaşladı,
Bana sadece sen dokun,
Sadece sen öp beni.
Sadece sen hisset nefesimi,
Ruhuma dokun,
Zihnime dokun,
Kalbime dokun,
Bana yüzünü dönme ne olur
Gül cemalinden mahrum bırakma
Çimen yeşili gözlerinden aşkı içmeme izin ver
Göz kenarlarındaki çizgileri sevmeme, gülüşünden öpmeme, seni sevmeme de
Bana yüzünü dönme ne olur
Kalbini kapatma sonuna kadar
Benden gitme...
Gidersen, bir kuş eksilir gökyüzünden,
bir bahar, sesini yitirir.
Yüreğimdeki çiçek bahçesi solar,
toprak bile susar ardından.
Benden gitme…
Gidersen, içimde bir kuş uçar,
Adı özgürlük olur, ama kanatları kan ağlar.
Yüreğimdeki çiçek bahçesi solar,
Bir beyaz güvercin gibi,
Benden gitme…
Gidersen, bir sessizlik çöker içime,
yüreğimdeki tüm renkler solar.
Bir duygum eksilir,
adı tu (sen).
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!