Adalet, zayıfların dilenciliği değil; güçlülerin vicdanındaki şimşektir.
Hukuk, korkakların zinciri olduğunda çürür; özgür ruhların iradesine yaslandığında yeniden doğar.
İnsan hakları, kâğıda yazıldığında ölür; yaşamın ateşinde savunulduğunda sonsuzlaşır.
Adalet, merhametle değil; hakikati göze alma cesaretiyle vardır.
Hukuku yozlaştıran, tiran değil; kendi özgürlüğünü pazarlık konusu eden insandır.
İnsan hakları, sürünün sloganı değil; tek başına duran insanın yüreğindeki ateştir.
Gerçek cumhuriyet, çoğunluğun sesiyle değil; yükselen bedenlerin cesaretiyle ayakta kalır.
Adalet, başkalarının gözü için değil; kendi vücudunun huzuru için yaşanır.
Hukuk, taşta değil; insanın öz disiplininde kök saldığında ebedîdir.
İnsan hakları, Tanrı'nın bağışı değil; doğanın aklından insana düşen paydır.
Cumhuriyet, yurttaşın erdemini unuttuğu gün yıkılır; çünkü devleti ayakta tutan kanun değil, insanın özüyle kurduğu bağdır.
Adalet, dışarıda aranmaz; onu vücudunda bulan, hiçbir tirana boyun eğmez.
Hukuku koruyan kalemler değil; hakikate sadık yaşam biçimleridir.
İnsan hakları, gökyüzü kadar sessiz ama güneş kadar vazgeçilmezdir.
Filozof
Kayıt Tarihi : 20.9.2025 12:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!