Filistin'li Yüreğin Şiiri - Burcu Bir

Güneşi bombaladılar…
Dinle bak güneşin canı yandı
Son bir sabah için güneş u/yandı!

…Bütün uzuvlarım özlem dolu…

Ah gözlerim
Çok mu özledin aydınlık sabahları?

Ah bedenim
Sevdiğin kucakta uyanmayı?

Ah dilim
Demli çayı?

Ah burnum
Tüten bacayı?

Ah kulaklarım
Ne kadar oldu, sevdiğin sesi duymayalı?

Ah dudaklarım…
Kıvrımında hüznün tebessümü!

Nedir bu, sevinç gibi emanet duran halin,
Kesik yanlarını mı verdiler geri?
Olmadı mı kolun, bacağın
Eskisi gibi?
Senden aldıkları kalpte mi kalmış aşk,
Sana da mı, ‘Zamanla alışırsın.’ dediler?
İnanmasaydın keşke onlara
Filistin de ölen bir çocuğun kalbini sana verdiler
Ondandır kırgınsın hayata,
Alacaklısın…
Ondandır ağlamaklı,
Hep bir patlama öncesi bakıyor gözlerin...

Kulakların hilekâr bir besteye meyilli
Ninni mi sandın sen, kurşun seslerini?

Yanık kan kokusu mu değdi genzine
Elin solunda da, çırpınan şeyin üstünde
Annen nerede söylemediler mi?
Çare yüklü eller uzanmadı mı senin de ellerine?

Huyundandır bilirim korkarsın yaşamaktan,
Ayrılıklardan.
Savaşları uyuyarak atlatmak istersin
Ölürsün!
Sevilmemek koyar sana da…
Üstelik
Senin için akan gözyaşlarından tedirginsin
Oysa ağlasan tükenmez derdin, kendin için.

Gidemedin…

Gidemezsin…

Üzülürler sanırsın,
Üzülürler mi dersin?

Sök Filistin’li yüreğini
Bu mu senin yaşamak dediğin?