Filbahri Akşamlarında Yanan Bir Yanık Ke ...

minyatür güzelliklerin karanlığında büyüyen ay
afrika menekşelerini mahşere hazırlayan
bir sevdalı gibidir
ressamlarca kundaklanan sarışınlıklar
bir çağı bir çağdan kaçırır gibidir
noel çarklarının ışıklarında ölen İsa
havarilerine gazel okumuyor artık
ama ben
sihr-ü efsun ile dolan gönlümün karanlıklarında meşrebimce işret edip
güzel sevmeye ve şiir okumaya devam edeceğim
şiirin kıvılcımlarında tutuşan gönlüm
filbahri akşamlarında kerem’in arpa tarlası gibi
yanan bir yanık kerem’im ben
şimdi tar-u mar olmuştur gönül bahçem
mevsim hep hazandır

hızır ve roza buluşurlar hayat bilgisi dersinde
beni yangınlara verirler
bir ilkyaz sessizliğinde ölümüme tarih düşürürler
mezarıma giren bakirelere bir damla hızır
bir damla roza iksiri sunarsam/belki
toptan dirilip insanlığı mahşere sürükleyecekler
fakat unutulan ben olacağım
oylumlu şarkıların orkinoslarında
kerem’in arpa tarlası gibi yanan ben olacağım
ben olacağım/ban olacak olan/ben olacağım
filbahri akşamlarında duman eksilmeyecek
küllerimi karıp göz yaşlarımla yoğurduğum
mürekkeple sevdiğime yazacağım mektup
bir adet matla-ı berceste olacak
bir adet makta-ı berceste yazacağım
altına tarih düşmeyeceğim
kanla ve göz yaşlarımla kül fallarımda
firari sözcükler fışkıracak
ya gidip bir şiirin
satır aralarını süsleyecekler
ya da benim gibi bir narın nuruna yanıp gidecekler
filbahri akşamlarından şairler sözcük
aşıklar ateş çalmak için canlarını feda edecekler