Senin dünyanda belki deprem çok kısa sürer
Oysa benim şu ruhum sensiz muttasıl titrer
Ulaşılmaz sanıpta gezerken fodul fodul
Ey kul kendi elinle bir kula kul oldun kul
Yılların birikimi yas tutar iliklerim
Bakmayın güldüğüme içimde volkan ağlar
Bilmezler ne haldeyim nerdeler sevdiklerim
Kanatlanıp uçmuşlar garip içimde dağlar
Hergün bir kaya koptu lime lime bağrımda
Buradayım diye gitme sen sakın
Sessizce giderim gönlün hoş olsun
Gelirim zannetme kalmasın aklın
Sessizce giderim gönlün hoş olsun
Benden sana asla bir zarar gelmez
Gönül yamaçlarında vurdun kayalıklara
Bir kula bende oldun vuslat başka bahara
Hangi dağ dayanır ki üstündeki bu kara
Bir kula bende oldun vuslat başka bahara
Kalbinde izi kaldı geçmedi hiç o yara
Yol alsın şu gemim engin denizde
Kesmeyin ne olur rüzgarlarımı
Bin keder taşırım soluk benizde
Götürün dalgalar efkarlarımı
Bir kılavuz bekler hayat dümenim
Yazık olmuş mazimizden
Kopan onca yapraklara
Ne sen güldün ne gülen ben
Hayat denen bu oyunda
Devam dedik istemeden
Her akşam çökünce ayrılık vakti
Sahipsiz kalıyor bütün hudutlar
Yalnızlık istila edince kalbi
Gittikçe tükenir bende umutlar
Koyu gecelerin sarar matemi
Bana diyordun ya gönül hırsızı
Oysa ki mahpusa düşen senmişsin
Hani dinmiyordu kalbinde sızı
Oysa ki sen yine seni yenmişsin
Ben gittim gönlünle başbaşa kaldın
Kimi nefsler aç ki kanmaz ırmaktan
Kimi öyle toktur kanar bardaktan
Kimi arzun ile tutuşur yanar
Kimi körelmişte ateşte donar
Küçük olsun bir yer var mı kalbinde
Yeter bana kıvrılır da yatarım
Değil seksen dakikada yüzbin de
Usanmadan senin için atarım
13.1.2012 Kuzuluk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!