Feyzullah Evcil Şiirleri - Şair Feyzulla ...

kıyısında kalmışım insanlığın!
sade, naif,boyun eğmeyen insanlık;
çekiciliğini kaybederek azalmaya yüz tutmuş.
itilmiş sanki!.
ötelenmiş.
damarı çatlamış insanlık,

karanlık....içimizdeki,
göremediğimiz can.
söz gibi....
ama çok tatlı....
değilmi?

ne diyeyim gönül uçma yüksekte
arzuhal'im yazdım kaldı felekte
arama gönlümü candan melekte
hal bilmezim yüküm sevda sevgidir

Sevindim koşup giderken sevdaya
Mihmanım sandım inandım rüyaya
Aleme girdim salındım oraya
Gördüm sonu olmayan çıkmaz sokak

Kur kavgayı gönlünde cengin olsun
Aşka sataş dersen niye, dar/aldım
Uymazsa fikirlerin kalbine, solsun
Sarıydı rengi sevdaya aldandım
Bu hayal gemisinde kaptandım

Düşmeye gör,,
Gözden...
Dilinden duyamazsın sesini.....
Değerlerin de, kalbinin merhameti de,

*** Ederlezi 13***
Heyecan sardı adamı.
Gerçek ederlezi nasıldı diye merağı içini yiyiyordu.
Kalp atışları hızlandıkça hızlandı..
Denizin anasının haberini bekliyordu sabırsızca.
Denizin anası geliyordu.

baba şahin sana yol gösterir ..
ederlezini bulman için.(ederlezi13)
---------
Baba şahinden haber bekliyorum,

Çektiğin acı yetti.
Adam kendinden geçti...
***
Ederlezi kendinen geçen adamı düşündü;

*** El öpüp de divan dur***
Sessizlik hakim olsun ol varanda
Ol gözlerin tane tane konuşsun
El öpüp de divan dur ayağında
Kalbe giren sevgi daim oluşsun
**