Bir yaprak usulca boynunu eğdi takvimlerden.
Unutulmak zordu,düşmek vardı idamlık sehpadan,
Hoyratça kalemini kıracaktı hakim kader belli,
Ne bir ses ne bir nefes işitiliyordu odalardan
Aynaya baktı bir karış toz kesmişti parlaklığını,
Köşede yorgun ve çaresiz yatıyordu çingene sobası,
Eskimiş yörük abasında ufalanmıştı kemik bir tarak.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...




Niteliği ne olursa olsun uzak ve dönüşü olmayan yolculuklarla yüklü anlar şiiri hüzne götürüyor çokça ya da hüznü şiire taşıyor...Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta