Feriha Deniz Esen Şiirleri - Şair Feriha ...

Aşka inancım kalmadı
Kasırgalarından tutundum
Lİmana kurulmuş saatlerde
Sustuğum yalan
Madeni yalnızlık uğultusu bıçak sırtından

Tutsak grevlerle yürü ey özgürcük
-kenet kenefe
Bir dizimlik kurşunla kutla zaferini

Günün ak ekmeğiyle açlığa yazıl ey özgürcük
Sırama yazıl üçüncü sınıf

“ Bin kez öldüm
Bir kez yaşatmadın…”

Ölü müyüm kendime
yerden göğe kadar haksız?
-gökten yere kadar nefersiz..

aç kurt soframda eyvah!
yaralıymış bir de vah vah!
ısırdı ısıracak ah ah!
Kaçtım kurtuldum oh oh!

Ne bir neferim
Ne de son sefer

Ben bilmediğiniz ülkenin sokak çocuğuyum
Tıpkı oğullarınıza benzer siyahi yüzüm

Yarım elmanın gönül havvasıyım
-ademden olma
Cennetim ateş soyundan
Cehennemim hicran

Ol denilen kaburgayım

I.

bakışırlarken
taş daha derin su daha sağlam
giysi olsun göklere sustukları imgelem

Posta koydum hayata
Hayda gönlüm hayda
Çeyizimdi son saltanatım
Henüz yapraklardan ayrışmamıştı saçlarım

Avludaki sedirde beklerdi ümitlerim

“Hiç tanıdık değil bu simya
Ganj, kül ve aşka rüya”


Bir ölü sevicisiyim
Ellerim o kadar soğuk

“ Her gelişin mutlak gidiş gibidir…
Her inanışım ağdalar dört yanımı.. “

Sen istanbulun son yari!
Gözlerimden çağladı denizlerim sana
Ellerim yaşlandı yasaklar ülkesinde